POST-DİJİTAL ÇAĞDA MÜZELER: YARATICI DENEYİM TASARIMI VE ELEŞTİREL BAKIŞ

Özet

Müzelerde yaşanan teknolojik gelişmeler ve yenilikler sergileme ve sunum biçimlerine yansımakla birlikte Post-dijital çağda, dönemler boyunca daha çok insan odaklı tasarım deneyimine doğru evirilmektedir. Bu makalenin amacı; teknoloji kullanımlarının Post-Dijital Çağda deneyim tasarımlarına yöneldiğini, teknolojilerin kullanım yöntemleri, sağladığı katkılar buna karşın bu teknolojilerin kullanım yöntemlerinde ortaya çıkan sorunları karşılıklı olarak değerlendirmektir. Araştırma yöntemi olarak literatür taraması yapılmış, müzelerde teknoloji ve tasarım kullanımları araştırılmış, elde edilen veriler betimleme yöntemiyle yeniden yorumlanarak bulgulara varılmıştır. Elde edilen bulgulara göre; müzelerde deneyim tasarımlarının arttığı bunun da eğlenme merak ve öğrenmede etkili olduğu görülmüştür. VR teknolojilerini kullanan ve tarihe tanıklık eden izleyicinin özneleşme sürecinde özgürleştiği görülmüştür. Sanal gerçeklik teknolojileri merak uyandırıcı ve heyecan verici bir deneyimle tarihe tanıklık etmeyi sağlarken kurgulanmasında sorunlar çıkabileceği görülmüştür. Bunlar; bugünkü değer yargılarının baskınlığı, sanal gerçekliğin, hipergerçekliğe dönüşmesi ya da anakronik duruma düşülmesi, hetorotopik mekanların yeniden kurgusunda homotopik mekanların yeni gerçekliği, hangi hikâyenin nasıl yazılması gerektiği konusundaki belirsizlik, kimin perspektifinden bakılacağı ve sanal miras enflasyonu olarak özetlenebilir.