GÖSTERİLMEYEN SANATIN ANLATISI

Özet

20. yüzyıl Avangardı, sanatta üretkenliğin kutsallaştırılmasını eleştirirken, sanat nesnesinde yarattığı devrim ile yapıt-galeri, sanatçı-izleyici arasındaki sınırları da yeniden tartışmaya açar. Tarihsel avangard ile kışkırtıcı bir tavır içine yerleşen sanat, kabul görmüş tüm yöntemlere karşı çıkar. Dada ile başlayan hazır nesneden sanat yapma pratiği 1960’lardan sonra sürece dayalı, kamusal alanda, hayatın içinde, beden aracılığı ile yapıtsız sanat düşüncesine dönüşür. Böylece metalaşan sanata eleştirel bir tavırla yaklaşan sanatçılar, tüketilecek bir sanat nesnesi üretmeden sanatın mümkün olabileceğini öne sürer. Gösteri dünyası, sanatın modern üretim koşularının hâkim olduğu imaj ve nesnelerini doğrudan biçimlendirir. Bu bağlamda beyaz küp içine yerleştirilen sanat, avangardın etkisiyle madde ve meta gösteren galeri anlayışına da yeni bir alan açar. Yves Klein’in ‘Boşluk’ sergisi ile Fernandez Arman’ın ‘Doluluk’ sergisi buna örnek verilebilir. Bu araştırma gösteri dünyasında metanın toplumsal yaşamı işgal etmesine eleştirel bir yaklaşım sunarak, tamamlanmış yapıt fikrini eleştiren, gösterilmeyen sanata doğru tarihsel bir bakış içerir. Literatür taraması yapılarak hazırlanan araştırma, metalaşan sanatın, göstermemek üzerine kurduğu sanat anlayışını sanatçı üretimleri ile tartışmaya açar.