Belasi Valley in Terms of Nature and Eco Tourism


Abstract views: 1 / PDF downloads: 0

Authors

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.14342801

Keywords:

Kayseri, Belasi, Ötedere, Eco Tourism

Abstract

Belasi Valley, located very close to Kayseri city center, has an important potential with its historical and natural beauties. Our main aim in this study is to reveal the tourism potential of the Belasi Valley and to contribute to a sustainable, conservation-oriented tourism activity in the valley. In this research, firstly, a literature review was conducted and previous studies were examined. Travel-observation and interview methods were used in the research. Interviews were held with the local people and information about the valley was collected, and then observations were made in the field to determine its touristic potential and to determine the ecosystem and touristic features of the valley. As a result of all these studies, subjects and areas that may have tourism value were determined and necessary analyzes were made and suggestions were tried to be made in order to provide the necessary conditions for the area to be opened to tourism. There are underground cities, caves, rock churches, rock tombs, chamber tombs and tumulus in the valley. In addition, the presence of vegetation, paths and waterfalls in the valley increases the tourism potential. Opening the region to tourism will be an alternative tourism source for Kayseri and a source of income for the region. One of the most important dangers in the region is construction. This construction destroys the historical texture of the region and negatively affects wildlife. Organizing the walking paths in the valley, placing direction signs and ensuring security will make this deserted valley, which is very close to the city center, an important place where people can walk on weekends.

References

Akpınar, S., (2003). “Türkiye’nin Turizm Merkezlerinde Eko turizm Yaklaşımları”, Turizm Bakanlığı, Yatırımlar Genel Müdürlüğü Planlama Dairesi Yayınları, 09.05.2011.

Atabay, S., (1998). 21. Yüzyılda Sürdürülebilir Turizm Politikalar, 1.Uluslararası Turizm Sempozyumu, Yıldız Teknik Üniversitesi Basım / Yayın Merkezi, İstanbul, 1-2.

Bekdemir, Ü. & Sezer, İ. (2016). Yedi Değirmenler ve Mağarası Tabiat Parkı’nın coğrafi özellikleri ile ekoturizm olanaklarının değerlendirilmesi. Doğu Coğrafya Dergisi, 21(36), 43 78.

Bulut, İ. Sevindi, C. Kaya, G. & Zaman, M. (2005). Türkiye’nin tanıtılmamış doğal güzelliklerine yeni bir örnek; Ciro Çağlayanı (Yusufeli Artvin). S. Avcı & H. Turoğlu (Ed.), Ulusal Coğrafya Kongresi “Prof. Dr. İsmail Yalçınlar Anısına” (s. 107-115), İstanbul: Çantay Kitabevi.

Cömert, H., 2010, ‘‘Gesi Vadisi’’, Kardelen Ofset matbaacılık, Ankara. 14.

Çakılcıoğlu, M., (2002). “Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin; Sürdürülebilir Turizm”, 10. Ulusal Bölge Planlama Bilimi Kongresi-2002, 09.05.2011. Çubuk, M., (1995). “Sürdürülebilir Turizm: Turizm Planlamasında Ekolojik Yaklaşım”, Türkiye’de 19. Dünya şehircilik Günü Kolokyumu. 09.05.2011.

Ketin, İ., Erciyes Dağı Volkan Topluluğunun Jeolojik Evrimi, Antik Çağ İkonografisinde Erciyes, Arkeoloji ve Sanat Yayınları, İstanbul, 1995.

Orhan, T., (2008). “Uzundere İlçesi ve Yakın Çevresinin Ekoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi ve Sınıflandırılması”, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Erzurum.

Özgüç, N. (2007). Turizm Coğrafyası Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi. Soykan, F. (2004). Yerel ekonomi ürünlerinin kırsal turizm için önemi ve İzmir örneği. II. Uluslararası Turizm Çevre ve Kültür Sempozyumu, İzmir, Türkiye.

Şahin, M., ve Aksu M., (2003). “Sürdürülebilir Kalkınmada Turizmin Yeri”, 09.05.2011 Yalçınlar İ., 1983 ‘’Türkiye’de Neojen ve Kuvaterner Omurgalı Araziler ve Jeomorfolojik Karakterleri’’ Edebiyat Fakültesi Matbaası İstanbul.

Yücel, C., (2002). Turizmde Yükselen Değer; Ekoturizm. Erişim: 02.09.2018, www.tursab.org.tr.

Published

2024-12-18

How to Cite

DURMUŞ , Önder, & DURMUŞ, Çiğdem. (2024). Belasi Valley in Terms of Nature and Eco Tourism. PEARSON JOURNAL, 8(30), 1786–1799. https://doi.org/10.5281/zenodo.14342801