An Investigation on the Experienced Problems and Readiness Levels of the Primary School Teachers Assigned In Distance Education Due To the Covid-19 Pandemic
Abstract views: 4
/ 
PDF downloads: 2
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14365760Keywords:
Distance Education, Readiness, Teachers, PandemicAbstract
The aim of the study is to determine the readiness levels and faced problems of the teachers in distance education due to the Covid-19 pandemic who work at primary schools of Melikgazi district of Kayseri city. The population of the research consists of teachers working in primary schools in Kayseri, and the sample consists of class teachers and branch teachers working at nine primary schools located in Melikgazi district of Kayseri.
Literature review and survey technique were obtained as data collection tools throughout the study. The survey was constructed in four parts. In the first part, there are six questions prepared to determine the personal characteristics of teachers; in the second part, there are eight questions to measure the knowledge levels of distance education; and in the third part, there are seven questions to determine the experiences of teachers about distance education. In the fourth part, 18 Likert type scales with five options (Never, Rarely, Sometimes, Mostly, Always) prepared for determining the problems experienced by teachers in distance education were utilized.
The obtained data were statistically evaluated and the results were stated as percentages. As a result of the analyzes, it was observed that 89.5% of the teachers did not receive in-service training on distance education, while 87.5% of the participants did not teach by distance education method prior to the distance education activities implemented due to the Covid-19 pandemic. On the other hand, 60.5% of the teachers stated that they can upload materials to distance education systems and 91.4% of them use the Education Information Network (EBA). It can be inferred that although most of the teachers are not trained in distance education, it seems that they adapt to the system quickly. 55.3% of teachers expressed that the major problem in distance education was student originated problems (internet access, class participation, indifference, etc.), 15.8% of teachers face problems with distance education platforms’ system infrastructure problems and only 11.2% expressed due to his/her own internet connection based problems. One of the interesting results of the research is that teachers are of the opinion that the biggest problems encountered in the distance education process are student-originated.
References
A., İ. (2008). Uzaktan eğitim. (3. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Aksoy, N. (2017). EBA (Eğitim Bilişim Ağı)’ nın kullanım amacı, karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri ,Yüksek lisans tezi. Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi.
Aktaş, Ö. (2008). UZAKTAN EĞİTİM TEKNOLOJİLERİ ve KULLANIM YETERLİLİKLERİ. İstanbul: MARMARA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ .
Aktay, S. K. (2016). Eğitim Bilişim Ağı (EBA) İncelemesi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi. Retrieved from http://dergipark.org.tr/ekuad/issue/28248/300311) , 2 (3), 27-44.
Alabay, A. &. (2017). Ortaöğretim öğretmenlerinin ve öğrencilerinin EBA (eğitimde bilişim ağı) kullanımına ilişkin görüşleri üzerine bir araştırma. ÖZEL SAYI-2017, 27-29.
Algan, E. (12-15 Kasım 1996). Uzaktan Eğitimde Teknoloji Kullanımı ve Geleceğin Teknolojileri. Ankara: Türkiye Birinci Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumunda sunuldu.
Alkan, C. (2005). Eğitim Teknolojisi. Anı Yayıncılık.
Altunoğlu, A. (2017). Fen Bilimleri Öğretmenlerinin Teknolojik Pedagojik Alan Bilgisi (TPAB) Düzeyleri Ve Teknolojiye Yönelik Tutumlarının İncelenmesi,Yüksek Lisans Tezi. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
Ayan, E. (2018). Öğretmenlerin eğitim bilişim ağı içeriğini kullanma ve e-içerik geliştirme durumlarının incelenmesi,Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Aydın, C. H. (2011). Açık ve uzaktan öğrenme: öğrenci adaylarının bakış açısı. Ankara: İşkur Matbaacılık.
Aydın, İ. (2008). Öğretimde Denetim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Ayvacı, H. Ş. (2016). Genel fizik-II dersinin uzaktan eğitim yazılımları ile uygulanmasına yönelik öğrenci görüşlerinin belirlenmesi. 10th International Computer and Instructional Technologies Symposium (s. pp. 1-6). Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi.
Borotis, S. A. (2004). E-Learning Readiness Components: Key İssues to Consider Before Adopting E-Learning İnterventions.
Government, Healthcare, and Higher Education, 1:1622-1629.
Bozkaya, M. (1999). Yazılı ve görüntülü sembol sistemleriyle yapılan öğretimin örgün ve uzaktan eğitim öğrencilerinin başarısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bozkurt, A. (2016). Bağlantıcı kitlesel açık çevrimiçi derslerde etkileşim örüntüleri ve öğretenöğrenen rollerinin belirlenmesi, Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uzaktan Eğitim Anabilim Dalı.
Buldu, M. (2014). Öğretmen Yeterlik Düzeyi Değerlendirmesi Ve Mesleki Gelişim Eğitimleri Planlanması Üzerine Bir Öneri. Milli Eğitim Dergisi, 44(204), 114-134.
Chau, M. W. (2013). Using 3D virtual environments to facilitate students in constructivist learning. Decision Support Systems. 56, 115-121. doi:10.1016/j.dss.2013.05.009.
Choucri, N. M. (2003). Global e-readiness - for what? P:177.
Demir, Ö. (2015). Öğrencilerin ve Öğretim Elemanlarının E-Öğrenmeye Hazır Bulunuşluk Düzeylerinin İncelenmesi: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği, Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Demirci, A. (2006). İnternet ile Tüketici Eğitimi. Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
EBA (t.y.). (2020, 4 6). EBA. http://www.eba.gov.tr/
Eby, G. (2013). Uzaktan Eğitim Ortamlarının Tasarımı. Ankara: Kültür Ajans.
Ekici, S. v. (2013). FATİH projesi üzerine bir değerlendirme. s. 27(2), 317–339.
Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metotlarına Giriş: Nicel ve Eleştirel Kuram Metodolojiler. Ankara: Anı Yayıncılık.
Fatih Projesi. (t.y.). (2020, 4 2). Fatih Projesi. http://fatihprojesi.meb.gov.tr/index.html#about
Gökyer, N. (2012). Öğretmenlerin Hizmet içi Eğitim Sürecinde Karşılaştıkları Sorunlar ve Öncelikli İhtiyaç Duydukları Konular. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 16 (2), 233-267.
Güvendi, G. M. (2014). Millî Eğitim Bakanlığı’nın öğretmenlere sunmuş olduğu çevrimiçi eğitim ve paylaşım sitelerinin öğretmenlerce kullanım sıklığının belirlenmesi: eğitim bilişim ağı (EBA) örneği,Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Güzeller, C. a. (2007). Bilgisayar Destekli Öğretimde Bir Ders Yazılımı Değerlendirmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1),155-168.
İşman, A. (2011). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
KAHYAOĞLU, M. (2011). İlköğretim öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersinde yeni teknolojileri kullanmaya yönelik görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırması Dergisi, 1(1), 79-96.
Kartal, M. (2017). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin eğitim bilişim ağı (EBA) hakkındaki görüşleri ,Yüksek lisans tezi. Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi.
Kaur, K. a. (2004). An assessment of e-Learning readiness at the open university Malaysia,Paper presented at the international conference on computers in education (ICCE2004). Melbourne, Australia.
Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Kenanoğlu, R. (2008). Web tabanlı uzaktan eğitim sistemlerinin öğrenci başarısına ve bilgisayara yönelik tutumlarına etkisi.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kırık, A. M. (2014). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu. Marmara İletişim Dergisi, 21, 73-94.
Kıylık, D. (2016). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Teknolojik Pedagojik Alan Bilgisi Seviyelerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi,Yüksek Lisans Tezi. Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Koçer, E. (2001). Web tabanlı uzaktan eğitim. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Lopes, C. T. (2007). Evaluating e-learning readiness in a health sciences higher education institution,Proceedings of IADIS International Conference of Elearning. Porto, Portugal.
M.E.B. (1982). (1982). Yaygın Yüksek Öğretim Kurumu (YAYKUR). Ankara: Mesleki ve Açıköğretim Okulu Matbaası.
MEB. (2020, 4 12). Strateji Geliştirme Başkanlığı: http://sgb.meb.gov.tr/www/icerik_goruntule.php?KNO=361
MEB, Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü. (2008). e-Okul Sisteminin Orta Okullardada Uygulanması, 2008/76. Ankara.
OECD. (2007). OECD e-Government Studies Turkey (Turkish version): Turkey (Turkish version). Devlet Planlama Teşkilatı.
Özdil, İ. (1986). Uzaktan eğitimin evrensel çerçevesi ve Türk eğitim sisteminde uzaktan öğretimin yeri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Özer, B. (2011). Uzaktan Eğitim Programlarının Öğrenci ve Öğretim Üyesi Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi (Sakarya Üniversitesi Örneği),Yüksek Lisans Tez. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Pala, F. A. (2017). Eğitim Bilişim Ağı web sitesinin otantik görevler ve göz izleme ile kullanılabilirliğinin incelenmesi. İhlara Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 24-38.
ryon, P. J. (2009). Theoretical foundations for enhancing social connectedness in online learning environments. Distance Education, 30(3), 291-315.doi:10.1080/ 01587910903236312.
Schlosser, L. v. (2006). Distance education: Definition and glossary of terms, (2nd Ed). Greenwich, Connecticut: Information Age Publishing.
Şahin, M. (2005). INTERNET TABANLI UZAKTAN EĞİTİMİN ETKİLİLIĞİ:BİR META ANALİZ ÇALIŞMASI, Yüksek Lisans Tezi. Adana: ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ.
Tekin, O. (2007). Uzaktan eğitim yöntemiyle verilen hizmet içi eğitim programının öğretmenlerin öz yeterlik algıları ve tutumlarına etkisi (Muğla ili örneği),Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Temel, H. (2020, 04 19). Uzaktan Eğitim. Hacettepe Üniversitesi: http://yunus.hacettepe.edu.tr/~sadi/dersler/ebb/ebb467-guz2000/hande-p.html
Tunga, Y. &. (2016). E-öğrenme ortamlarında oyunlaştırma yaklaşımı kullanımının öğrenenlerin motivasyon durumlarına katkısının incelenmesi. 10th International Computer and Instructional Technologies Symposium (s. pp. 620-625). Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi.
Turhan, E. (2005). “Okul Yöneticilerinin Geliştirilmeye İhtiyaç Duydukları Yönetsel Süreçlere ve Uzaktan Eğitim Teknolojilerine İlişkin Görüşleri”, Doktota Tezi. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Tutar, M. (2015). Eğitim bilişim ağı (EBA) sitesine yönelik olarak öğretmenlerin görüşlerinin değerlendirilmesi,Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Uşun, S. (2006). Uzaktan Eğitim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Verduin, J. v. (1994). Uzaktan eğitim: etkin uygulama esasları (İ.Maviş, Çev). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
Yalın, H. İ. (2005). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yeğitek. (2020, Nisan 12). http://fatihprojesi.meb.gov.tr/about.html. NİSAN 13, 2020 tarihinde http://fatihprojesi.meb.gov.tr: http://fatihprojesi.meb.gov.tr/about.html
Yıldırm, S. (2007). Current utilization of ICT in Turkish basic education schools: A review of teachers' ICT use and barriersto integration. International Journal of Instructional Media, 34 (2), 171–186.
Zırhlıoğlu, Ç. (2006). Türkiye genelinde ve bölgeler arasında bilgisayar kullanımı ve uzaktan eğitim ile ilgili istatistiksel analiz, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 PEARSON JOURNAL
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
